NATATAKOT NA KO... ='(

BIGWAS

Umaga pa lang maingay na ang bubungan,
patuloy na pumapatak ang ga-batong tubig ulan.
Anim na oras nambulabog sa probinsiya't kamaynilaan..
Tila nagsasabing sa araw na iyon sakop niya ang kalupaan.

Sa Sandaling oras, kapaligira'y nagmistulang Ilog Pasig,
Ang tigang na kalsada'y nabalot ng maruming tubig.
Unti-unting nilunod ng bagyo ang bawat matabig,
at walang itinira ni isang lumang kamalig.

Panandaliang nanahimik sa malakas na pagbuhos,
subalit nag-iwan sa lahat ng pusong nagpupuyos.
Maraming tao ang biglang nabusabos
at sa isang iglap naging pulubing nanlilimos.

Binigwasan ni Ondy ang lahat ng nadaanan,
galit na iginanti ang Inang Kalikasan.
Pati bukiri'y naging dalampasigan,
At nilamon ng putik ang mukha ng karangyaan.

Hindi pa nakuntento at kumitil pa ng buhay,
daan-daang tao ang sa agos ay natangay.
Trahedya ngang maituturing ang nangyaring pagkamatay,
Ngunit kung iisipin ang lahat ng ito ay may pakay...

Kung imumulat lang ang isipan sa lubos na katotohanan...
ang bigwas ni Ondoy ay isa lamang palatandaan.
Na lubha ng nasamantala ang ating kalikasan...
Ang basurang itinapon nati'y ngayon tayo'y dinaganan.

Laban nga ito ng tao at kalikasan,
Aral na rin ng mundo at kalangitan.
Pangmulat din sa tunay na kabayanihan,
sa mga taong dati'y makasarili sa pera't kayamanan.

Pangaral ni Inang kalikasan ang naging bagyo,
na kung hindi tayo matututo ay may mas malala pang delubyo.
Baka sa susunod masasalba nalang tayo, kung magpapagawa muli ang Diyos ng ARKO..
Kaya ikaw TAO, pakaingatan mo ang mundo...

TANDAAN MO..
"KAPAG ANG MUNDO AY NAWALA, WALA RIN ANG TAO..
NGUNIT ANG MUNDO, KAHIT WALANG TAO..

AY MANANATILING BUO..

SANAY NA KO NA KASAMA KA...











.................................sana lang walang mag-iba.. =(

noTe to God (//_-) ♥

Today I went to church and as I knelt to pray...
I needed no rehearsal I knew exactly what to say.
I thanked God for Heaven and the stars that shine above.
I thanked him for YOU and giving me your love..
I thanked him for you showing what true love really means.
I thanked him for you appearing in my dreams.
I thanked him for taking away my troubles and what strife..

Thank you God for bringing this wonderful man into my life..

I'll Love him Forever & Always, I promise for sure.

Thank you God he's all I ever wanted, and more...
And as each minute becomes and hour and totals a brand new day.
My love keeps growing stronger more than words can say...
I've loved him for awhile now, right from the very start.

Thank you God..

for guiding him to my heart..

itigil mu na ang isang bagay..
na imbis mapasaya ka ay pinahihirapan ka lang ng sobra..
walang gamot sa TANGA...

kundi..



PAGKUKUSA..
=(

-bob.ong.

SANA....










kasing tapang nalang ako ni MA'AM ETHEL...

...repeat chorus..

Banda...diyan tayo nagsimula,
Pagkakaibigan nating binuo ng musika.
Iisa ang tono, iisa ang tugma,
Hanggang sa magkasundo sa iisang kanta.

Kantang nagpatatag sa ating pagsasamahan,
Nagkakilanlan ng hindi namamalayan.
Samahang nauwi sa pagmamahalan,
Na dinaan sa musika ang lahat ng nararamdaman.

Masaya tayo habang sabay na tumutugtog,
Patuloy na kumakanta at umiindayog.
Aliw na aliw sa awit na ating binuo,
Salamat sa Diyos at ginawa niya tayong musikero.

Nang walang kamalay-malay....
ay huminto ang tunog,
Tila plakang nasira sa paulit-ulit na pagtugtog.
Ang marimba nati'y hindi na rin mapukpok,
At wala ng marinig ni isang kalabog.

Panandaliang nawalan ng tono ang buhay,
Pati banda'y naapektuhan simula ng tayo'y maghiwalay.
Pinilit kong tumugtog kahit na lagi ng sablay,
At ikaw'y nama'y lumayo at pinili ang ibang bagay.

Ang mundo kapag walang musika ay wala ring kulay,
Parang kalagayan ko noon na laging malumbay.
Hinahanap-hanap ang kanta, kung saan ako nasanay,
At minsang bumuo sa pagkatao kong kulang sa tiyempo ng buhay.

Hindi naglaon...
Naging masaya naman tayo sa piniling sitwasyon,
At tinalikuran ang kantang binuo natin noon.
Kahit na magkabuhul-buhol na ang kamay sa pagbangon,
Pinipilit humawak ng instrumento para lang makaahon.

Ngunit isang araw naulinigan ko muli ang awit...
Kapareho ng tonong kinalimutan kong pilit.
Hindi nga makapaniwala sa aking narinig,
Dahil baka isa lamang na mapalinlang na tinig.

Subalit..totoo nga..
Bumalik ka at humingi ng paumanhin,
At nangakong gagawin ang lahat madugtungan lang ang kantang nabitin.
Patutunayang nagsisi ka na nang minsa'y naging sakim,
at hindi lang ang sariling kaligayahan ang laging iisipin.

Tinanggap kita, dahil iyon ang nararamdaman ko,
At hindi para ipakitang, sa tugtugang ito...
Ako ang magaling...
Ako ang panalo.
Oo, nagalit ako noon at inilihis ang tiyempo sa iyo,
Ngunit tao rin naman akong marunong magpatawad
sa musikerong tinuruan akong magtono.

Sana nga ngayon ay umayos na...
Alam kong para sa iba'y masakit sa tainga ang ginagawa nating kanta.
Tadhana na ang naglapit upang muli nating magawa,
Ang melodiyang magpapabuhay sa pusong dati'y nagparaya.

Ngayon...
Mayroon na muli tayong lirika.
Bumalik na ang indak at magandang pagtipa.
Magkasama tayo ngayon upang ipagpatloy ang naiwang kanta..
at nangakong hindi hahayaang malaos..
hangga't uso pa ang MUSIKA.

minsan gusto kong maasar kay Mc Arthur...


bakit nya pa ksi pinauso ang








..I SHALL RETURN..




-amp-

"hindi mahalaga kung ito ay katotohanan o kasinungalingan.. ang mahalaga ay kung saan mo ito ilalaan..."

-HIMALA

bRYan..BrYAn..BryaN.. (clap.cLAp.cLAp)

napaka unforgettable ng araw na ito...
Simulan natin sa simula...

"MAMi!!!!!!" umiiyak si Ciara. Sarap pa ng tulog ko, pero wala kong magagawa. Kailangan kong asikasuhin ang bata. Nagmamadali akong bumangon...para kong nasa karera. "Mami, basa yung damit.Palit mo'...
...aga-aga responsibilidad kaagad...(hindi ako nagrereklamo =) )

Hindi na ako natulog, inasikaso ko na lang si Ciara. Pagtingin ko sa orasan. PATAY!!! Late na naman ako.. nakalimutan ko na naman ang isa ko pang responsibilidad. Ang pagiging estudyante. Nagmadali ako. Para kong nasa palengke. Ngarag sa ingay. Hidni ko alam kung sino ang unang aasikasuhin ko. Si Ciara o ang pagpasok ko.

Umalis ako ng bahay late na...

(malamang di na ako abot sa subject ko. Badshot na naman ako sa prof.ko)

Pagsakay ko ng jeep..

...si Kuya, nahulugan ng isang libo. (ako naman si mabait) nagmagandang loob na isoli. (kaso di man lang nag thank you si Kuya) =(

...bumaba na ako ng Recto.. mabuting bata ako, hinintay ko magstop lahat ng jeep. (tulad ng nakagawian..soundtrip. naka earphone)...

biglang...

NAWALA ANG SOUNDS!!..nagtaka ko malamang. Tinignan ko ang phone ko kung lowbat na.. d*mN sh*t!!!! yung cellphone ko nawala rin!!!.. Nakita ko si kuya/ate na nasa harap ko.. nagmamadali sumakay ng jeep papuntang Divisoria. Sinundan ko. Nararamdaman ko siya yung kumuha. +instinct+ Pagsakay nya sumakay din ako.

ITS A JOB FOR "ANGELI the BRAVE girl" wa ko pakels kung sino pa siya, basta gusto ko lang makuha fone ko. (haler kung nagkataon pangatlong beses ko nang makukuhaan ng cellphone)
Tumabi ako sa kanya..

Angeli: kuya alam ko ikaw lang yung nasa likod ko kanina..tsaka naramdaman ko na binangga mo ko. Nawawala po kasi yung cellphone ko

Kuyang bading: Huh?..hindi ko alam sinasabi mo...kahit halungkatin mo pa gamit ko wala kang makikita jan.

Angeli: (may nakitang cellphone at MP4) Kuya, patingin ako ng jacket mo. Baka nandiyan. Pls.kuya balik mo na...promise hindi kita papahuli sa pulis. Basta balik mo lang.

Kuyang bading: Wala nga sa akin eh..ano bang ilalabas ko?.. sige iparing mo..

Angeli: (kinuha ko yung is akong fone.Pinaring ko)

Kuyang bading: O?.. may naririnig ka bang tunog galing sa kin?..

Angeli: Kuya, walang tunog yun!! naka silent fone ko eh! sige na kuya ilabas mo na. Hinablot ko ang bag ni kuya, hinalukay ko hanggang ikalaliman ng bag nya. (pakshet,andameng make-up ng bading)..

Kuyang bading: Wala nga kasi sa akin huwag mo kong pagbintangan miss! medyo galit na si kuya.

Angeli: (tinarayan ko rin) Eh ikaw lang naman kasi yung nakita kong nasa likod ko kanina!! sige na kuya ilabas mo na!! (nagtinginan lahat ng pasahero)

Kuyang bading: (bumulong) huwag ka ng maingay diyan..bababa tayo..isosoli ko sayo. huwag ka lang maingay diyan.

...hinintay ko siya magpara. Bumaba kami. Kinakabahan ako baka may kutsilyo at bigla nalang akong saksakin . Pero deadma lang sa'kin. Ang tapang ko sa araw na 'to.

Angeli: Pls. kuya ibalik mo na..sige na nman kuya..

Kuyang bading: (nilabas ang fone ko sa loob ng jacket nya) o ayan.. pasensiya ka na kung kinuha ko. Sana maintindihan mo ko kaya ko lang ginawa to kasi 50-50 yung nanay ko sa hospital..kailangan nya ng panggamot. Yung kaninang kinukulit mo ko, naaawa na ko sa'yo nun kaya ito isosoli ko na lang.

Angeli: (kinuha yung fone) salamat kuya, huwag kang mag'alala di na kita papahuli. Bast huwag mo ng ulitin.

...at si kuya niyakap ako.. (close????) medyo matagal. Hinihintay ko na lang na may maramdaman akong kirot sa katawan ko at may lumabas na dugo. Pakiramdam ko sasaksakin ako ni kuya. (pero hindi naman)

...nagsorry siya.

Kuyang bading: anong pangalan mo?..

Angeli: Lhie po.

Kuyang bading: ako si bryan. Pakiusap ko lang kung sakaling makita mo uli ako dito tumahimik ka nalang ah. Huwag mong isumbong na snatcher ako.

Angeli: (si ako naman, oo lang)Sige na kuya umalis ka na. Pagdadasal ko na lang po na gumaling nanay mo. Basta kuya huwag mo ng uulitin ah! (medyo mataray pagkakasabi ku nun)

...pagkabitiw nya sakin tumakbo na ko.
WAAAAAAAAAAAAAHH!!!!! potek. nanginginig na ko nun..haha.tapang tapangan ang drama ko.haha

wew. buti na lang walang nangyaring masama sakin. Ang tapang ko medyo hinabol ko pa talaga siya. wiihhh.. THANK YOU LORD.

wih..nga pala di kami nakapagbayad sa jEep. (bad) haha.

mY tOp 10 soNgs

10.
never gonna let you go.. faiTh evAns

09.
If I werE a boY.. - bEyonCe

08.
voiCe wiThin.. - ChrisTins aguiLLerA

07.
I wAnnA knOw.. joE

06.
oN beNded KnEe..-boYzIImEn

05.
dAncE wiTh mY faTher.. -luTher VAndrOsS

04.
juSt sTAnd uP.. variOUS artiSt

03.
oNe swEet daY - BoyzIImen feAt. maRiah caREy

02.
cOncreTe anGEL.. -MartinA mCbriDe

01.
ID RATHER.. - luTher vanDroSs

"huwag kayong mainggit sa kakayahan ko na kayang isulat ang lahat ng nararanasan. Kaya nyo rin naman... ayaw nyo lang na matawag kayong emosyonal.."

para sa mundo ko..

may mga bagay na pilit kong iniintindi..tulad na lang ng mga panahon na para akong nakakubli. parang hindi nakikita. parang hindi ninyo nararamdaman. Alam kong matagal na ang ating samahan. Matagal ninyo na akong binubuhay sa pamamagitan ng pagkakaibigan. Pero, may mga bagay na talagang gumugulo sa aking isipan. iyon ay ang mga araw na parang wala kayong pakialam. kaya heto, pinipili kong manahimik na lang. Hindi ko na ba kayo maabot?.. hindi na ko makasakay sa mga kuwentuhan nyo pag nakaumpok. Wala akong sama nang loob sa bawat isa. wala akong karapatan para magalit sa mga taong binigyan ako ng pag-asa..noong una.. ngayon at sana sa susunod pa. Nalulungkot lang ako pag minsan pakiramdam ko na isa ako sa naiitsapwera. Paano ko kayo masasakyan kung ganoon nalang ang lagi kong nadarama Tatanungin ninyo ako kung anong problema, pag sumagot ako ng wala..sasabihin nyo hindi ako nagsasalita. Pag sinabi ko naman lahat ng gusto kong ipaunawa..wala. o hindi naman kaya dadalawa lang ang magbibigay ng simpatya. Hindi ko man kayo makasama ngayon araw-araw...o sa susunod pang darating na kasiyahan. Hindi ko man na maabot ang lebel ng inyong karunungan...nandito pa rin ako. Uunawain ko lahat. Sana unawain nyo rin kung bakit ganito ako. Kahit na ang iba sa inyo iniisip na may sarili akong mundo. Tama kayo, may sarili nga akong mundo... sana lang huwag nyong ipagkait ang mundo na pinili ko..

dahil kayo ang mundo ko. Kahit na minsan ay nakikitira ako sa ibang mundo. Nakikisalamuha sa ibang tao. Paano wala kayo..nagkakasiyahan kayo na hindi ako kasalo.Gusto ko uling maramdaman ang pagkakaibigang nakasanayan ko. Huwag naman kayong lumayo... Huwag nyong hayaang mapalayo ako sa inyo... =(

baLisang isip..

Gabi-gabi nalang balisa..
iniisip mga kasalanang nagawa.
Mga bagay na pinalagpas ang pagkakataon,
Kaya ngayon nalulugmok sa mga iniwan ng panahon.

isip ay nakakadena...
kaya bumabalisa.
Sa pagkakakulong pilit kumakawala...
pumipiglas sa bawat galaw ng diwa.

Balisang isip nangingibabaw..
nakakapagod din palang magpaalipin sa sariling kabaliwan.
Araw-araw parang nawawala ka sa katinuan...
binubusabos ng kabalisaan ang pagkataong di maintindihan.

Maraming bagay ang pumapasok sa isipan..
tila paulit-ulit na tinatanggal ang matinding kamalayan.
Suko na ako sa ganitong kalagayan..
PAKIUSAP...palayain nyo na ako..
sa mundo ng kabalisaan.

-kRos mai haRt-

Ilang hakbang nalang, malalapitan na kita…
Ngunit bigla kang umiwas noong malamang ako’y papalapit na.
Wala akong magawa,kung hindi ang lumuha,
Gusto man kitang habulin ngunit huli na.

Ikaw na mismo ang lumiko para di ako makita,
Alam kong kasalanan ko,kaya ngayon natutulala.
Umiyak man ako ng sandamakmak na luha…
Wala rin namang mangyayari…
Wala na kong aasahan pa.

Ilang araw din akong nalugmok,
Gabi-gabi nagmumukmok sa sulok.
Dinadaan sa pananahimik ang lahat ng himutok,
‘pag naaalala kita para akong sinusuntok.

Bakit pinayagan mong lumapit sa’yo ang iba?..
Samantalang ako, hinayaang mag-isa?..
Sabagay,hindi kita masisisi kung wala na talagang pag-asa,
Ngunit kung mayroon pa man, sana nga magawan pa.

Hindi ko matanggap na hindi tayo itinadhana..
Masakit isipin na walang nangyari sa ilang taon kong pagtitiyaga.
Simula’t sapul alam mong pinangarap na kita,
Hindi ko pinansin ang iba dahil hinihintay ko ang pagkakataong
makasama ka.

Ngayon nga, konti na lang makakamtan na kita…
Pero bakit ganito ang kinahatnan nating dalawa?
Sandaling panahon lang kitang iniwan dahil sa dinaranas kong problema,
Bakit bigla mo kong tinalikuran at hindi inunawa?..

Alam kong gusto mo rin ako at matagal nang hinihintay,
Ito na ang pagkakataon natin, pero biglang sumablay.
Tuwing binabanggit ka nila hindi ako mapalagay,
Naiiyak na lang ako pag naiisip kong hindi pa tayo bagay.

Ano pa bang dapat kong gawin para tanggapin mo,
Sa loob ng tatlong taon hindi ako nagloko.
ibinigay ko lahat ng magagawa't makakaya ko,
Tapos sa bandang lang pala tayo mabubulilyaso.

Huwag mo naman akong pahirapan sa kaiisip sayo,
kung wala na talaga, tatanggapin ko.
Pero sa susunod, ikaw nalang muna ang nag-iisang prayoridad ko..
Para naman matupad ko na ang dati ko pang pinapangako...

...ang MAKAAKYAT SA'YO...
pangako yan...
ENTABLADO..



***para sa graduation kong naudlot ngayong march =( ****

sAbi sA mMk...

...WALANG TUNAY NA PAG-IBIG NA HINDI NAKAPAGHIHINTAY SA TAMANG PANAHON..

--tama

sa LikOd ng pagiging konkreto..

konkreto..iyan ang tawag ko sa sarili ko..di dahil patay na ako..

konkreto...dahil naging matatag ako sa kabila ng lahat ng kahinaan ko..

Minsan iniisip ko...bakit ganito?..
Bakit sila,masaya?..
Bakit sila may buong pamilya?..
bakit sila may magandang buhay?..
Bakit sila may malambing na nanay?..
Hindi naman ako naiinggit..naitatanong ko lang.

Simula pagkabata...nabuhay akong may agam-agam.
Lumaki akong may hinanakit. Nagkaisip ako ng may kinikimkim na galit...
Masuwerte ang mga taong, may mabait na magulang.
Mapalad ang mga batang mahal na mahal nang kanilang nanay at tatay...

Ako..
May nanay..
May tatay..

pero hanggang doon lang iyon.

Naiintindihan ko si Papa...nasa malayo siya para buhayin kami..
Si mama..nandito...kasama namin. Pero hindi namin maramdaman.
Hindi ko maramdaman.
Natatak sa isipan ko ang magpakarebelde dahil sa lahat ng nangyayari.

.....ito si Mama..
........ito kami

simula't sapul,may hinanakit na ako sa kanya.
Bakit?..dahil binuhay nya kaming may takot sa kanya...mahina. Iyakin.
Hindi naman siya masama...
kung ikukumpara mu lang naman sa ibang magulang. Malayung malayo siya.
Malayo ang pigura niya sa nanay na kailangan ko.
Hindi ko pa siya nayayakap simula magkaisip ako,samantalang dalawampu't isang taon na kaming magkasama sa iisang bahay..
Hindi ko pa siya nahahalikan simula ng ako'y mamulat, samantalang halos sa bawat segundo na ginawa ng Diyos ay nagkakabanggaan ang aming katawan..
Hindi ko pa siya nasasabihan ng MAHAL KITA sa personal, samantalang araw-araw ko siyang nakakausap..
Lahat iyan..hindi ko pa nararanasan sa kanya... dahil nabuhay akong may hinanakit at galit.
Ang halik at yakap na inaasam asam ko, hindi ko makuha. Paano naunahan nang maitatak sa katawan ko ang mga palo at latay kapag nagkakamali kami ng gawa.
Ang mga salitang Mahal kita ay naunahan na ng sigaw at mura...
......Tuwing ganoon siya...nagagalit ako sa Diyos. Alam kong mali, pero iyon talaga ang nararamdaman ko..
Natatak sa isipan ko ang nanay na marunong mag-asikaso pero hindi marunong magkalinga..
marunong magsermon pero hindi marunong magpayo...
Marunong manisi pero hindi marunong humingi ng tawad...
Marunong dumisiplina..pero sa maling paraan.
Magaling magpayo sa iba, pero hindi kayang gawin ng mga sarili niyang kamay at isipan...
Isa siyang tao na bumuhay sa amin...pero siya rin ang taong unti-unting pumapatay sa amin.

Kung bibigyan ako ng pagkakataong balikan ang nakaraan...siguro,hindi ko na nanaisin...

Ayoko nang balikan ang panahon na nabuhay akong walang bibig...
Umiiyak ng paimpit...
Nang dalawa hanggang tatlong araw na hindi nagpapalit ng damit..
Na kapag nadapa,ay bubugbugin ka pa sa halip na yakapin..
Bawal maligo hangga't walang pahintulot niya...
Ang hindi makapaglaro sa bahay kasama ng ibang bata..
Ang umiiyak bago matulog...
Ang pumasok sa skul na may tipid na baon...
Ang hindi kumain ng hapunan dahil gabi naman raw...
Ang walang kasamang magulang kapag may okasyon sa eskwelahan...
Ang pumasok sa paaralan bitbit ang mabigat na bag...
Ang halos araw-araw na pinapalo pero walang matakbuhan...
Ang mamalimos ng pagmamahal dahil wala kang mayakap...


Ayoko nang bumalik sa nakaraan, na alam kong nagmumulto pa rin sa kasalukuyan..

Marami na akong ginawang paraan para makalayo...
Lahat kaming magkakapatid, pare-pareho ng paraan..iyon nga lang ako lang ang hindi nagtagumpay. Nagdamay pa ako ng isang anghel na walang kamalay-malay...

Si mama, ang tingin ko sa kanya...masama...

dahil ganoon ang kaniyang pag-uugali..
dahil sa mga latay na naranasan ko at naming lahat..
na halos gabi-gabi,sumisigaw kami sa sakit at Walang matakbuhan.
sa mga murang natatanggap namin sa araw-araw...
sa bawat panunumbat niya dahil kami ang kaniyang naging anak...

nagagalit ako sa kanya...
gusto kong ibalik sa kanya ang lahat ng kanyang ginawa..
pero....
alam kong mali.

Mali. Dahil ehemplo pa rin ang tingin ko sa kaniya.
Kahit saliwa ang kanyang pagkatao.

NANAY pa rin siyang binigay sa akin ng Diyos..

Ngunit...

Natatakot akong baka gawin nya rin sa anak ko ang mga bagay na ginagawa nya dati sakin..sa amin..

..hindi ako nagkamali.

Tuwing dadating ako ng bahay..umiiyak SIYA. naiisip ko nalang, kailan kaya magbabago si mama.
Isa rin iyon sa mga dahilan kung bakit,halos ayaw ko ng umalis ng bahay. Pakiramdam ko, tuwing aalis ako ng bahay nagkakaroon ng giyera.
At ganoon nga ang nagyayari...minsan kahit nakabihis na ako ng pangpasok sa eskwela, nagpapalit uli ako kapag nakikita kong sinasaktan niya si ciara.
Natiis ko dati...pero ngayon baka hindi na.
Ayoko ng madugtungan ang mga nangyari dati.
Ayokong makita ang anak ko na humihingi ng tulong sa akin...
ayokong lumaki siyang may galit din kay mama...

Maraming bagay na hindi maipaliwanag, at maraming pangyayari na hindi malaman kung anong dahilan.

sa ngayon...ito ako. Kaya kong ipaliwanag, pero hindi ko alam kung bakit ganito ang nangyayari.
Natitiis ko paring makasama ang taong nagluwal sa akin..pati narin ang batang iniluwal ko sa kabila ng hinanakit na nangingibabaw.
Wala rin naman kasi akong mapupuntahan.. Hindi ko pa kayang magsarili...

at alam kong kailangan kami ni mama kaya walang dahilan para iwan ko siya.

Iyon nga lang..sana ngayon, magbago na ang lahat.

Galit ako sa mga magulang na walang pagmamahal sa anak...
Pero mas galit ako sa mga anak na walang pagmamahal sa magulang..

OO.
Galit ako sa nanay ko.
Siya ang dahilan ng pagiging konkreto ko..
Pero kahit ganoon...

MAHAL NA MAHAL KO SIYA..
at patuloy na mamahalin pa.

..wHere's cuPid?..

Have you ever set your heart on someone though you didn't stand a chance?

Have you ever wished that someone would think the way you do?

Have you ever fell in love with someone who didn't love you too?

Have you ever tried to explain to them the feelings in your heart, only to hear a response, that tears your heart apart.?

Have you ever spent so much time with someone, even though it hurts inside.?

Have you ever tried to save a friendship, by having your feelings hide?

Have you ever wanted that friendly hug, to turn into a kiss?

Have you ever wished your heart would stop wishing,

For those things that won't come true?

Have you ever wished that....

that someone would try to love you too?..

-kYurYus-

old Line:ang sabi ng mga matatanda... ANG BATANG MATANONG...AY BATANG MATALINO

Proof:
Isang gabi..naglalakad kami ni Ciara. Gawain kasi namin yun kapag gusto nyang magpapagod. nililibot namin buong baranggay namin. Lahat ng road, dapat dadaanan namin. Talo pa namin ang mga tanod. Napadaan kami sa isang road..medyo madilim.. mayroong magboyfriend/girlfriend na nakatayo. Yung lalaki nakasandal sa kotse, yung babae nakaharap sa lalaki. Medyo may puwang sa gitna. Hindi sila nagsasalita..magkatinginan lang. Nagpapakiramdaman. (Kung may jowa ka, alam mo siguro ang ibig sabihin ng ganoon. Malamang magkaaway) Dumaan kami ni Ciara. Dumaan kami sa gitna ng dalawa dahil medyo makipot na yung daan,dahil sa kotse na nakapark.

Ako at Ciara: Excuse me po...makikiraan.

Hindi gumalaw ang dalawa. Pero dumaan parin kami ni Ciara. Tumingin si Ciara sa dalawa. Nagtataka siguro kung anong ginagawa nila doon. Ni hindi man lang nagsasalita... tapos nung dumaan kami hindi man lang gumalaw. Nagtanong siya sa akin.

Ciara: Mami, anong gagawa nila doon?...

medyo nagtuloy na kami sa paglalakad pero hindi pa naman gaanong malayo sa dalawa.

Ako: Hindi ko alam, baka nag-uusap..

Ciara: Eh mami, ba't andun sila?..bakit hindi sila gagalaw?..

Natawa ako. kasi alam ko sa sarili ko ang dahilan. Kaso hindi ko masabi sa kanya dahil hindi pa nya yun magegets..dinaan ko sa biro..

Ako: Ba't ba sakin mo tinatanong, tanungin mo kaya sila..

Biglang bumitiw sakin si Ciara. Tumakbo papalapit sa dalawa. Nagtanong.

Ciara: hoy! anong gagawa nyo diyan?.. aaway kayo?????

Hindi sumagot yung dalawa. Napangiti lang sa tanong ni Ciara. Haha. adik. Alam rin pala ni Ciara yung mga ganoon sa isip isip ko. Lumapit ako sa kanila.

Ako: Ai, pasensya na po ha.. hehe..

Hinila ko si Ciara.

Ciara: Mami, hindi daw sila aaway.

Ako: Kulit mo talaga. Ba't mo pa tinanong?..eh hindi mo naman kilala yung mga yun.

Ciara: Hindi nga sila aaway mami eh, tignan mo kikiss pa nga sila oh..

HAHAHAHA!! takte, nakatingin pala pa rin doon si Ciara habang papalayo kami sa dalawa. Paglingon ko. Ayun magkayap na.

Ciara: Mami, ba't sila yayakap?..

waaaaaaaaaahhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!! ang daming tanong. hahaha.
sa isip isip ko, ano ba tong batang to, lahat gustong malaman. Matalino. haha.
Kaso dahil doon, may nabuo rin akong bagong kasabihan.

new line: ang sabi ko naman..ANG BATANG MATANONG..AY BATANG USISERA/USISERO.

haha.

routine...

pagdating ko sa bahay...

bubukas ang pinto.

sisigaw si Ciara..mamiiii!!!!!!!
o di naman kaya makikita ko siyang tulog..

magbibihis ako...

kung gising si Ciara lalabas kami..

hanggang sa mapagod. at makatulog siya.
At dahil ganoon ang nangyayari,
hindi ako nakakapag-aral sa bahay.

pero kung tulog...
tatanungin ko si Mama.
(kanina pa yan tulog?)

sasagot si mama.
OO kanina pa.
(paano pinapatulog maghapon para di siya makapag-alaga)

maiisip ko. Patay!
wala na namang tulugan mamaya.

magigising si Ciara.

Iiyak.

sisigaw si mama.

magagalit.
minsan magmumura.

sakit sa tenga!!.

dahil kagigising lang ni Ciara,
hindi ako matutulog.

babantayan ko siya magdamag.

mapupuyat ako.

kinabukasan, hindi ako magigising ng maaga.
paano..

puyat.
pagod.

hindi ako makakapasok.
paano...

late.
walang assignmnet.
walang project.
traffic.

araw-araw ganoon...


wala lang. Gusto ko lang sabihin.
yan ang skedyul ko. Kayo ba ano?..

Oras...

klase...

project...

assignment....

katawan...

kalusugan...

utak...

sarili..

lahat yan na set aside ko..
kaya ayan...ganito ako..
alam ko, alam ko ang dahilan...
pero mas gusto kong huwag nalang malaman...

hahaha. hahaha.

hahaha. hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

huhuhu.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

hahaha.hahaha.

----yan ang buhay..kahit sobrang saya mo..dadating yung time na magiging mahina ka.

pansinin ninyo..mas kapansinpansin ang kalungkutan kapag binigyan natin ito ng pansin. Sa kabila ng lahat ng kasiyahan..at biglang dumating sa punto na naging malungkot ka sa kahit ano pang kadahilanan..tignan mo..malulugmok ka. Lalo na kapag inentertain mo pa. Kung baga sa pagsusulat eh, binigyan mo pa ng emphasis.. tulad nito..nakabold na, italicized, colored pa. haaayyyyyy...ba't ba ganon.. (ganoon kasi ako)

ARAL....

huwag pansinin ang problema.

Lahat tayo dumadaan dito.

Kung sakaling kalabitin ka,

habang dumadaan ka sa kanya..

lingunin mo...

tignan mo...

kausapin mo...

pero huwag na HUWAG kang sasama.

Ang FRIENDSHIP daw parang sports...

PALAKASAN???.....










Ewan ko lang..
=(

Writing is the brink from life and death;
you either write your last words or write to cope with your problems.
Which one will you do? ='(

ouch! ='( i hate this feeling..

I can’t stand to live anymore,

I just want to die and end it all.

The pain of living is just the start,

I’m sorry that I’m breaking your heart.

It started with hate, but now it’s little too late.

My life is a mess and I can only confess,

That inside it hurts none the less.

I’m sorry for all the trouble I’ve caused,

But in the end it’ll be okay because this is the only way.

I’m sorry for worrying you,

I’m sorry for distressing you.

I’m sorry for killing you inside.(when i got pregnant)

Mama.. it saddens me to see you cry..

eventhough were not too close,

You’re the one who helped me get by.

You taught me to walk..

You taught me to talk...

Without you I wouldn’t even be here.

Papa... you’re the greatest guy in the world.

I never appreciated the time we had...

Inside I was papa’s girl..

But I never showed you I cared.

Without your guidance I wouldn’t be here,

You told me that I never had to fear.

I miss you Papa..sorry If I gave you some tears..

For such a long time,

I have felt this way and all I have to say is “I love you”..

and another I love you for all the people i love..

especially those people who left me behind..

Papa your the best father a girl could ever have...

Mama, i love you eventhough I didn't open it up..

Friends, I will miss you, if the time will come and i need to give up..

Ciara, you are the most precious gift that i received from up above..

i feel so blurd..

empty...

forsaken..

idle...

depressed..

all I want to do is die...

So this, I guess, is my goodbye.

='(

R.E.N.G.I.E

Tao… nilikha ng Diyos sa ikapitong araw…
Si Eba at Adan.. naging simbolo ng sangkatauhan.
Dalawang kasarian, at wala nang iba pa man..
Taong nilikha ng Diyos na may dapat gampanan..

Ang babae,ay dapat magpakababae..
Ang lalaki,ay dapat magpakalalaki..
Ngunit ..
Paano kung hindi ganoon ang nangyari?..
At biglang nagkaroon ng panibagong lahi.

Lahi ng mga berde ang dugo..
Na kadalasang kinaiinisan ng maraming tao.
Minsa’y hinahamak at tinutuksong kabayo,
Pero kung iisipin ninyong mabuti..
Isa sila sa nagpapasaya sa mundo!..

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

OO!!
Isa ka sa nagpapasaya sa maraming tao!
Nagmamahal ng lubos sa mga kapamilya mo.
Nagpapatawa sa aming mga kaibigan mo..
At higit sa lahat.. nagbigay kahulugan sa tunay na pagiging tao.

Na kahit ganyan ka..at tinatawag na bakla..
Binigyan mo ng saysay ang buhay.
Hindi ka nagpapaapi at di pumapayag na malumbay.

Masayahin ka kung tignan,
Na sumisimbolo sa iyong katauhan.
Na siya ring bumubuhay sa aming pagkatao.
Pagkat kailangan namin ang tulad mo.

Dahil isa ka sa nagpapasaya sa tropa..
Nangunguna minsan sa pangungutya.
Ikaw na laging maaasahan sa maraming bagay,
Takbuhan kapag may gusto kaming ipaokray.

Marami ka ring linyang pinauso…
Mga salitang binigyan mo ng anggulo.
Alam mo bang Araw-araw..
Lagi namin iyong namimiss..
Tulad ng pinasikat mong,
“TATRY KO..PERO DI KO MAPAPROMISE…”

Nagbigay tatak sa iyo ang iyong mga halakhak..
Ang walang humpay mong sigaw at pagpadyak.
Buhay na buhay ang hallway kapag ikaw’y tumatalak,
Pero...
Ang hindi namin malilimutan ay ang Open Forum natin,
Kung saan pinilit mong huwag umiyak..

alam namin sa loob-loob mo…
Gusto mong sumigaw..
Gusto mong pumalahaw..
Iyon ang unang araw kung kailan nakita kang naging mababaw…

Subalit pinilit mong maging ikaw..
Kaya’t pinigil mo ang lungkot na sa ati’y nangibabaw..

Ganyan ka namin nakilala..
Ganyan ka namin tinanggap..
NGUNIT…
Bigla kang hindi mahagilap..
Ilang buwan at taon ka rin naming hinanap..
Para muli kang mayakap at makausap.

Lumipas na nga ang mga araw..tuluyan ka ng naglaho,
Iniisip palagi kung ikaw ba’y napapano.
Inaasahan na lang namin ay ang txt na galing sa iyo…
Patuloy na nakikibalita sa BAGONG takbo ng buhay mo.

Sa bawat balitang natatanggap, talagang nakakagulat,
Pero uni-unti kaming namulat..
Umalis ka para tuparin ang iyong pinapangarap..
Ang sa iyo’y baguhin ang lahat-lahat…

Ang buhok mo..
Ang katawan…
Ang itsura..
Ang galaw..

‘HUWAG mo lang sanang baguhin ang ugali mo
kung saan ka namin MINAHAL…

at ngayong kaarawan mo…
isa lang ang aming hiling..
iyon ay ang maging Masaya ka,
sa mundo na iyo ring hinihiling…

Mahalin ka pa ng mga taong nasa paligid mo,
Sa kabila ng ibang tingin nila sa iyo.
Basta’t patunayan mo lang na mabuti kang tao…
Maiaangat mo ang sarili sa mali nilang pagtrato.

Alam din naming naiintindihan ka ng Maykapal,
Kahit nasa pagitan ka ni Eba’t Adan.
Di ba’t puso naman ang kanyang tinitignan?
Kaya’t huwag kang mag-alala..
Hindi naman siguro kasalanan ang maging ganyan.

Ngayon nga, ganyan ka na..
Bukas ano na kaya?..
Sana…
Kung ano pang maisipan mong ipa-iba,
Ay manatili pa rin sa puso’t isipan mo ang TROPAKADA..

ilabyou ate shawi..

"At the touch of love everyone becomes a poet."
-- Plato

Y?

Nagulat...nanibago..nagtaka..
Iyan ang naramdaman simula ng muli kitang makita..
BAKIT NGA BA??
Tara, samahan mo kong alamin kung bakit ba talaga..

Pitong taon na ang nakalilipas..
simula ng una kang makita sa labas..
sa labas ng klasroom namin na palakad-lakad..
palakad-lakad pero hindi umuusad..
Ewan ko ba kung sino ang tinitignan mo..
Basta alam ko lagi kang dumadayo...

Mabait..tahimik..maamo
iyan ang katangiang nakita ko sa'yo..
Naksama sa ilang paligsahan..
paligsahan na ang talino ang labanan..
Tangan ang tingin mong di ko malaman..
di ko malaman kung sa akin o sa kanya nakalaan..

Sabi mo pa idolo mo ako..
sabi ko rin, "pareho tayo"..
Ikaw na parang anghel ang pagkatao..
pagkataong naging dahilan para maging malapit ako sayo..
Pero isang araw naging kayo ng kaibigan ko..
na hindi ko alam ay may tinatago ka pa lang pagsuyo..

Pagsuyo para sa akin..
at ako, na hindi iyon pinapansin..
Pinapansin ko lang ay ang pagkakaibigan natin...
pagkakaibigang di dapat limutin.

Hindi ko nga kinalimutan...kaya muli kitang binalikan..
NAKAKAGULAT!..
iba ka na..
ibang-iba sa dati kong nakilala..
kilala pa nga ba kita?..parang hindi na..
NAKAPAGTATAKA!..
ang dating anghel naging masama..
ang dating matalino naging walang kuwenta..
ang dating maamo naging buwaya..
ang dating tahimik naging palamura...
ikaw pa ba yan?..
nagulat talaga ako sa aking nasilayan..
Ang laki mo na! iyan lang ang salitang lumabas sa aking isipan.

Ilang taon na rin naman kasi iyon...
iyon na malayung-malayo na sa ngayon...
ngayon, na walang bakas ng noon...
noon na sobra ka pang mahinahon..

Ang laki mo na talaga! yun lang talaga ang salitang lumalabas sa bibig ko..
pero sa totoo, gusto kong isigaw..ANG LAKI NA NG PINAGBAGO MO!!!.
mula ulo... hanggang paa...
mula salita... hanggang sa gawa..

Hindi ka na maamo at naging basagulero.
hindi ka na magalang at naging magulang.
NAKAPAGTATAKA talaga kung bakit ganyan ka na..
Lahat ng magagandang katangian mo dati, nawalang parang bula..

Pero...
may isang hindi nag-iba..
ang pagtingin mo sa akin nandiyan pa..
Bakit iyon napreserba?..
pero yung dating ikaw..naglaho na?..

Nasaan na ang taong kareviewhan ko kapag may paligsahan?..
at kapag natalo kabatuhan ko ng sisihan..
Nasaan na ang taong walang alam na kalokohan?..
at ang alam lang ay aral at halakhakan..

NAKAKAGULAT... NAKAKAPANIBAGO.. NAKAPAGTATAKA talaga..
Pagkalipas ng ilang linggo nating muling pagkikita..
na kahit ganito na rin ako at ganyan ka na..
Natutunan nating mahalin ang isa't isa..

sa totoo lang hindi talaga ako nagulat sa kinaiba ng pagkatao mo..
ang dahilan ng lahat ng pagkagulat, pagkapanibago, at pagtataka ko..


AY ANG SARILI KO..
AKO..
dahil hindi ko inakala na mamahalin ko ang tulad mo.

inSensitiBo (//_T)

Insensitibo, OO ako ay insensitibo,
Manhid, walang pakialam, malabo.
Tinuring kitang hangin…
Di pinapansin…
Tama ka isa kang hangin!
Hanging napakahalaga kung tutuusin.
Marami akong naaalala,
Mga alaala simula nang tayo’y nagkakilala.
Parada, Teatro, Sigarilyo,
Para tayong mga batang nais maglaro!
Na ang palaruan natin ay mundo.
At ang laruan natin ay puso.
Namimiss ko na ang dati, LRt, LoversLane, dahon, Soundtrip,
At ang mga walang katapusang usapan para di mainip.
Pati narin ang istoryang nakaimbak sa dibdib,
At ang mga tawanang humahagikhik.
Sabi ko, kaibigan lang ang turing sa’yo,
OO!!
napakalaki kong insensitibo!
‘pagkat di ko mabatid ang nais mo
At naguguluhan sa pagkataong natatakpan ng buhok mo!
Insensitibo. Napakalaki kong bobo!
Itinanggi ang nararamdaman para sayo,
at hinayaan kang magpakalayo.
Tsk.Tsk.
Hindi na ‘ata mauulit ang ala-ala sa Mcdo,
At soundtrip habang tig-isa tayo sa ear phone mo.
Wala na talaga oh..
Kinarma na yata ako.
Ngayon bumaliktad na.
Ikaw naman ang di nakakadama..
Naku naman! Bakit ngayon pa?!
Kung kailan nahawi na ang buhok sa iyong mga mata.
Dahil ngayon nakita ko na..
Sa likod ng jacket mong guhit-guhit..(kapartner ng jacket kong kulay pink)
Sa pilak na posas mong nakasabit…(Na sa daliri ko pilit mong kinakabit)
Sa itsura mong napaka weird..
Ay may busilak pa lang pusong nakasilip.
Insensitibo.
Kumbaga sa laro ako ang talo.
Tila pinagkampihan ng buong mundo,
‘pagkat pinaglaruan ko ang sarili kong puso.
Hawak ko ay marimba, at ikaw naman ay gitara,
Na nagkabuhul-buhol ang kamay sa pagtipa.
Kaya ‘di na tayo makakalikha ng musika.
Insensitibo. Insensitiba. Wlang pinagkaiba.
Aminado akong dati’y tinuring kitang hangin;
Kaya ba ngayon, ‘yan din ang turing mo sa kin?
Sa panahong ito, siya na ang iyong kapiling,
(Kahit masakiT) yayakapin ko nalang munaang pitaka nating hugis saging.

caTALepxiA..(cataLepsy)

Minsan gusto kong magkaroon nito,
Yung sa ilang minuto hihinto ang tibok ng puso.
Parang patay..
Walang pakiramdam..
at buong katawan ay hindi maigagalaw.
isang sakit na makasasagot sa aking dinaranas.
Sa tuwing masasaktan pag ako’y minamalas.
Ang hirap kasing pigilan ang kirot sa dibdib.
Mula sa kalingkingan, buong pagkatao sumasakit.
Gusto ko ng maging manhid, kung bibigyan ng pagkakataon.
Sa kahilingan, ang sakit na ito ang tugon.
Sa ilang minuto, ako’y magiging tuod.
Na animo’y patay at kulang nalang ay puntod.
ATlis sa ganoong kalagayan hindi na makakaramdam ng lungkot,
Sa tuwing magkasama kayo, puso ko’y kumikirot.
Ayoko nang gumalaw, pero ayaw ko rin namang umayaw
Ayoko ng magpatama, pero ayaw ko rin namang tumanga.
Sana magkasakit na ko para di na ko makadama,
nasasaktan na ko….. SOBRA..

Nag-isip ako at nagmuni-muni.
Nanalangin na sana iyon ay mangyari.
Pag-ibig, pagmamahal, ayoko ng manghingi
Habang minamahal kita,
Ako nama’y isinasantabi.

Kapag nagkasakit ako nito, mawawalan na ako ng malay,
Ganoon din naman parang unti-unti mo akong pinapatay.
Isang buhay, na nabubuhay na parang patay,
Patay pero buhay na buhay.
hayyyyy.. kung sabagay sabay mo kasi akong binubuhay at pinapatay.

Natulog akong may kimim na hiling,
Na ang Maykapal sana ako’y dinggin.
Ngunit biglang may nagslaita sa gitana ng pagkakahimbing,
At nagwika sa akin ng mga dapat kong gawin.

“Anak’, tawag niya sa akin. “lumapit ka dito at ako’y may sasabihin.
Tanto ko lahat ng iyong saloobin,
Napakinggan ko rin maging ang iyong mga hinaing.
Narito ako upang ikaw’y pakalmahin,
sa mga pighating lagi mong dinadaing.”
Napatingin ako sa kanya at sumagot ng mahinhin,
“Ibibigay mo na po ba ang aking hiling?”
Tumugon siya,
“Anak, hindi mo kailangan ng KATALEPSYA.
Upang lahat ng kirot ay nais mong mawala,
Ang pinaka kailangan mo ay PANG- UNAWA.
MAsakit sakin na makita kang lumuluha,
KAya sana, lahat ng agam-agam iyo ng mapalaya.
ANg tao nilalang ko para di magdusa,
Kayo ang dapat gumawa upang buhay niyo’y lumigaya.
Huwag kang magpakahina pagkat alam kong malakas ka,
Unawain mo nalang na nakalaan siya sa iba.
Kung ayaw mong masaktan,
Huwag mong saktan ang sarili mo.
at hindi ang pagkamanhid ang sagot dito.
PAGTANGGAP at PANG-UNAWA sagot sa siphayo,
Kung hindi para sa iyo, Anak, tanggapin mo.
Ang dinadalangin mong KAtalepsya ay panandaliang sagot lamang,
Sa mga kirot na ayaw mong maramdaman.
Samantalang ang Pang-unawa
sagot panghabang-buhay,
Huwag mong hilinging mamatay,
pagkat napakasarap mabuhay.
Tanggapin mo nalang lahat ng pangyayari,
Unawain mo kung bakit ito nangyayari.
Umiyak ka pag nasaktan, pero wag iwala ang sarili,
Sa lahat ng pita, ikaw pa rin ang may susi.”

Nagpasalamat ako at hinagkan siya,
“TAma ka po, pang-unawa at hindi katalepsya.”
Tatanggapin ko nalang kung sila na ang magkasama,
Kung sabagay mahal naman daw niya ako,
ayaw nya lang makasakit ng iba.”

“Mabuti Anak, at natanto mo na, alam mo bang may nagmamahal sayo ng higit pa?”
Napangiti ako, “Talaga po sino siya?”
“Hindi lang isa anak, dalawa pa.”
at sa huling tugon an iyon bigla nalang siyang nawala.

Nagising kao na parang nasa ulap,
Inalis sa isip ang KATALEPSYANG pinapangarap.
Ngunit ang sagot, pilit kong hinahanap,
NAng sa likod ko ay may biglang yumakap.

“MAMI! MAHAL KITA!” sigaw ni Ciara!
Tama siya nga! Siya yung isa sa dalawa.
Ngunit sino pa kaya yung natitira?
Ah! ALam ko na..



si GOD yon di ba?..

dAdi iF yOu hEaR mE..

I'll never forget How I felt everyday..
Whenever you were there to help me find the way.
I'll never forget all the fun we had together..
Those moments we shared..I'll remember forever.
I'll never forget all the advice you gave me..
Without your guidance I just don't know where I'd be.
I'll never forget Any of this..

Because...

it never happened Dadi,

see what you missed?

-ciara ='(

T.I.B.O.K

TIBOK..
minsan naramdaman ko yan..

TIBOK..
TIBOK..
TIBOK..

naramdaman ko ng hindi namamalayan..
ngunit dahil doon..naging bukas ang aking isipan..

hindi lang pala lalaki ang makapagpapasaya sa isang babae..
na kaya rin palang gawin ng babae ang ginagawa ng lalaki..

ayokong magpaka ipokrita..
alam kong marami akong kasama sa ganitong nadarama..

hindi ko pinagsisihan ng ako'y minsang
TUMIBOK..

hindi ko pinagsisihan..
pero dapat mamulat ako sa katotohanan..
na kahit ganoon ang nararamdaman..
ginawa ako..tayo.. ng Diyos na si Eba't Adan..
at wala ng iba pang kasarian..

pero hindi ko pinagsisihan..
noong minsang puso'y tumibok..
sa kanya..

at ang kanya, sa akin..

hindi ko ikinahihiya..
sapagkat yun naman talaga..
yun nga lang..di dapat..
ang pagTIBOK ng minsan ay tama na't sapat..
para sa aking naghanap ng kalinga't pagmamahal..

ngunit hindi dapat..
kaya't...
pinigilan ko ang pagTIBOK..

ang puso kong TUMITIBO.K

deXtrose...

tahimik lang siya..
hindi maingay..
hindi umaaray..
nang wala kang kamalay-malay..

isang araw..

siya'y mahihimlay..

paano na ang pinagsamahan?
biglang mawawala ng hindi mo alam?..
hindi mo nalaman na siya pala'y may karamdaman..
pero wala kang pakialam..

ang nakikita mo lang ay kung ano ang nakikita ng iyong mata..
minsan siya'y tahimik..minsa'y masaya..
pero sa loob niya ay mayroon pa lang dinadala..

ang nakikita mu lang ay kung anong nababasa mo sa cell phone mo..
kung ano ang gini-GM ng mga kaibigan mo..
nakalagay doon..
kung sino ang dapat na ipagdasal mo..
kung sino ang dapat pakitaan ng kabaitan mo..
kung sino ang dapat alalahanin mo..

pero huwad ka sa katotohanan..

na may isa kang nananahimik na kaibigan..
at may karamdaman..

subukan mong makiramdam..
subukan mong alamin at makialam..
subukan mong huwag tignan ang pisikal niyang katauhan..
subukan mong arukin ang kanyang kaloob-looban..

doon..

doon mo makikita ang tunay niyang pinapasan..
mas malala pa sa kung anong alam mong sakit ng iba mo pang kaibigan..

subukan mo lang naman..
dahil baka isang araw..



hindi mo na siya maabutan....

Lubos na uMaasa..

hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo..
ang mga bagay na alam kong dapat ay alam mo.

sumisigaw...

iyan ang lagi kong naririnig.

galit...

iyan ang lagi kong nakikita..

paano kita lalapitan kung ganyan lagi ang iyong ginagawa??..

sana..

sana dumating ang araw na magiging mabait ka na..

ang ibig kong sabihin, ay maging katulad ka ng ibang ina..

malambing..

mahinahon..

mapagmahal..

mga bagay, na simula't pagkabata ay hindi ko masyadong natikman.

maraming bagay na akong tiniis,
marami na ring bagay na ginawa para sayo'y makaalis..
pero...

wala..

nandito pa rin ako sa hinagpis..

SANA TALAGA...

kung napapalitan lang ang ina..
matagal ko ng ginawa..
pero wala na kong magagawa,
kung hindi tanggapin ka..

tanggapin natin ang isa't isa...
kung ano ako at kung ano ka..

alam ko balang araw...
magbabago ka..
sa mga kinagawian mong nagiging dahilan ng aming pagluha..
pagkatakot..
pagkahiya..
pagkalungkot..

saa, ituring mo na ang sarili mo bilang isang ina..
hindi lang sa paglalaba..
kundi sa totoong gampanin mo na kung ano ka..

ang mahalin ang mga anak niya..

yakapin..
halikan..
kausapin..
makipagtawan..
maging kaibigan..

SANA TALAGA..

sana nga NGAYON na..

faLLen aNgeL

YES..

I have fallen from sky,

Fallen to the ground...

I am the angel of sadness,
Angel of lost hopes,
Angel of lost dreams...

I am the fallen angel (T_T)

Fear me not,
I am here for reason,
That reason is to have a second chance in life,
That life I was given for a reason,
They took my wings,
They took me apart made me human...

I was the fallen angel...

But that fallen angel had one chance in life that she was given,
This angel won’t make the same mistakes she made before,
This angel will go down the right path that has been chosen for her,
This fallen angel know what she has to do to be forgiven.

People only see what I let them see.

(//_T) sUmpuNgan

umalis ako ng piyo mag-isa..
naglakad..kung saan mapadpad ng mga paa.
kailangan kong hanapin ang sarili ko,
at alamin kung ano ba talaga ang probLema.

naglakad ako patungong Lerma,
sumakay ng jeep,nagbayad sa Mama.
pumara ako sa City hall ng Manila...

..at sumakay uli, nagbayad uli sa Mama.

hindi ko alam kung saan ako bababa,
Para Mama!, dito nalang po ako sa tabi.
tinignan ko ang street, Mabini.
tamang-tama, dito muna ako mananatili..

naglakad, hanggang mapunta ako sa baywalk,
malayo pa lang naaamoy ko na ang laot.
tumawid, pero tulala pa rin.
hindi alam ang gagawin, huwag lang sana akong banggain.

umupo ako sa may bato, sa katulad ko na konkreto.
dalawang taon na rin pala ang nakaklilipas noong huling punta ko dito.
ganoon din, malungkot din ako.
bitbit ang pagkatao kong magulo.

tinignan ko ang langit,

madilim...

tinignan ko ang tubig,

maitim...

at napatingin ako sa sarili ko, ganoon din.
madilim at maitim...

kinausap ko ang Diyos, alam kong katabi ko siya.
buti nalang walang nakapansin na para akong tanga,
sinabi ko sa kanya ang lahat...
ang lahat-lahat ng bumabagabag.

sa panahong iyon, payapa ako.
payapa sa totoong kinakaharap ko,
nakaharap ako sa dagat, mapayapa at malapad,

ngunit...


pagtingin ko sa likod, nakita ko na naman ang realidad.

mga sasakyang maiingay...
mga taong nagsisigawan...
mga batang walang patutunguhan...

parang ako...

..maingay ang kalooban.
sumisigaw sa dinaramdam.
at dahil doon wala akong mapatunguhan...

ilang saglit..

nag-isip isip ako...
sinabi ko sa sarili ko.

tama na nga!, para na akong gago.
sana pag-uwi ko, ok na ako.
salamat sa inupuan kong bato at kilala pa niya ako.
nanggaling na rin ako dati sa lugar na ito.
at may nakilalang dalawang ermitanyo.
pero ngayon..

wala...

kundi sarili ko lang ang aking kasama...

ngayon, mag-isa kong haharapin ang lahat,
at pag-uwi ko aayusin ko ang lahat ng may lamat.

lamat sa pagkatao...
lamat sa puso...
lamat sa kalusugan...
lamat sa kaibigan...
lamat sa pag-aaral...
lamat sa pagdarasal...

umuwi akong may baong misyon.
ang ayusin ang lahat ng may lamat.

salamat at nasumpungan ko ang sarili ko sa kabila ng lahat,
salamat dagat.

salamat...

MY priNceSs CIARA

You are a princess in my heart, and I care for you so much.

I love the fondness in your eyes and your tender little touch.

I looked at you when you were born, and knew then straight away,

that I would be forever here to watch you grow and play.

You bring to me a heart of joy, and memories so great,

and a powerful sense of motherhood that no one can debate.

I watch you sleep and dream of things that I can only wonder.

That innocent look upon your face just makes my heart grow fonder.

I see you run and jump and shout and calling out my name.

No love that I have ever known could ever feel the same.

And so my little princess before you go to sleep,

Remember I am your mommy and I am yours to keep. =)

IMANG - (Kampanerang kuba)

Marami raw naaakit sa taglay kong kakaiba,
Na sa akin lang matatagpuan at wala sa iba.
Ang pustura ko na mapag-iisip ang mga lalaki,
At Ang tingin ko na biglang may mabibighani.

Kapag tinignan ako sa harap, walang maikukutya,
Pero tignan mo sa likod, ako’y isang kuba.
Isang dalagang umbok ang likuran,
Dahil sa batang pilit na pinapasan.

Minsan pakiramdam ko ako si IMANG,
Na maraming tao ang nagagandahan.
Huwag lang mamamatay ang kandilang sinindihan,
Kundi makikita ang sumpang kinalakihan.

Maraming nagkakagusto sa ganito kong itsura,
Pero kapag nalamang may pasan na ako isa-isang kumakawala.
Hindi matanggap na isa pala akong kuba,
At sa paningin nila ako’y nagiging ulikba.

Ano ba namang masama sa pagiging kuba?
Atlis alam ko sa sarili ko na mayroon pa akong magagawa.
Na kahit mag-isa lang ako, kaya kong pumasan ng bata,
Kahit kapalit nito ay kaligayahan ng pagiging dalaga.

Hindi ako naghahangad ng gwapong magmamahal,
Ang tanggapin ako ay sapat na sa kabila ng lahat.
layuan niyo man ako dahil sa nalamang kapansanan,
Ayos lang, kaysa naman ang anak ko ang aking talikuran.

Kaya ikaw! Si IMANG ako, kaya huwag mo ng balakin,
Kung wala kang paninindigan, lumayo ka na ngayon din!.
Hindi mo ako magugustuhan,nililinlang ka lang ng iyong paningin,
Isa akong KUBA na marami nang tungkulin.

Alam ko darating ang araw na may tatanggap sa aking pagkatao,
Na ang pagmamahal ang basehan at hindi ang mga usisero.
Oo araw-araw akong may pasan sa likuran ko,
Ngayon,may magbabalak pa kayang tulungan ako?

Pasensiya na kung nalinlang kayo ng mata nyo,
Pero tandaan nyo wala namang taong perpekto.

ako + ganito = konkreto

Minsan, natanong mo na ba ang mundo?
Kung bakit ganyan ka, at hindi ang gusto mo?.
Magpapasalamat ka ba sa lahat ng dinaranas?
Kung ganito ang buhay mo, at malayo sa inaasam.

May mabait kang tatay pero nasa malayo,
May nanay kang nasa tabi mo pero hindi mo kasundo?.
Binigyan ka ng anak pero walang asawa,
May masagana kang buhay pero walang kuwenta.

Pumapasok ka araw-araw sa mamahaling eskuwelahan,
Uuwi ng bahay pero wala namang natutunan.
Bibigyan ka ng baon para hindi kumalam ang tiyan,
Pero hindi makakain dahil may dinaramdam.

Matalino ka nga pero hindi mo magamit,
Dahil natatabunan ng hiya at puro hinanakit.
Dagdagan pa ng nanay mong masungit at laging galit,
Na halos isumpa mo na sa sobrang inis.

Binigyan ka nga ng kagandahan pero walang silbi,
May mukha ka nga lagi ka naman humihikbi.
Para saan pa’t naging maganda ka,
Kung lagi rin namang sinisira ng sandamakmak na problema.

Malusog ka nga sa panlabas, pero sa loob-loob para ka namang may taning.
Paano uni-unti kang pinapatay ng mga papansing suliranin.
Hindi mo na malaman kung anong gagawin,
At maiisip mo na lang isang araw na buhay mo’y kitilin.

Paggising mo tuwing umaga, lagi mo na lang maitatanong,
Bakit ba ganito at hindi ganoon.
Halos isumpa mo na ang lahat ng pangyayari,
Sa mga obligasyon at tungkuling hindi mo mawari.

Wala kang ibang matakbuhan kung hindi ang sarili mo.
ang sarili mo, na hindi mo rin maintindihan kung bakit ka ganito.
Paano kung dumating ang araw na pasalitain ka ng mundo?
Isisigaw at isisisi mo ba sa kanya ang lahat ng ito?..

I tried to listen to reasons, It did not give me answers, only a reality. That we’re friends and he want someone else. But I can’t pretend anymore, Coz inside it is really hurting. Still I’m wishing him well, Yet I’d rather say goodbye. .

bEst before.......

Maraming hindi nakakaalam kung ano ako dati. Ibang iba sa kung ano ako ngayon. Sobrang kakaiba. Tingin ko kasi sa sarili ko ngayon, parang wala lang. Ordinaryong tao. Nag-iisip lang kung kailan kailangang- mag-isip. Hindi aktibo. Sunud-sunuran sa iba. Bobo. Hayyy.. bakit kaya?.. hindi ko inaapi sarili ko.. nagtataka lang ako kung bakit hindi ko na magawa yung mga bagay na nagagawa ko dati. Kung kakayahan at accomplishment lang naman ang pag-uusapan, siguro naman hindi ako kulelat doon, , iyon lang talaga pinagtataka ko.

BAKIT HINDI KO NA MAGAWA NGAYON?.. ?... na-expired na ba lahat ng kakayahan ko?. Kasama pati tiwala ko sa sarili?.. ang hirap ipaliwanag.. nanghihinayang ako. Lalo na kapag naaalala ko ang dati.
Noong Elementary.. lagi akong may honor.. (ngayon, magkaka uno lang ako kapag katulad ni Sir abz ang prof.) Noong haiskul, ito mabulaklak ang karir ko. 1st year to 3rd year, top 1 ako.. ngayong college wala na, alitaptap nalang. Para na lang akong alitaptap na aali-aligid sa ibang tao. Naaalala ko dati, para akong santo noong haiskul.. ginagalang, iniidolo. Buong campus yata nakakakilala sa akin..ngayon, tambay nalang ako ng hall way. Para kong gago. Nag-aabang ng may makakakilala sa akin. Ang weird. Bakit kaya ganoon?.. hay.. ito talaga ang pinakamasaklap, tingin ng ibang tao sa akin, BOBO. Haha. Walang alam. Walang silbi.

Minsan naiisip ko rin, bakit nga ba hindi ako sumali sa mga extra curricular activities na lagi ko naming ginagawa noong haiskul?. Tingin ng ibang tao sa akin, taong walang nakamit sa buhay.. hehe. Doon naman sila mali. May mga nagawa naman ako kahit papaano. Nagulat nga ako eh pag naiisip ko ang mga iyon ngayon, grabe, ang galing ko pala. (slight) noong haiskul, marami akong naipanalong article sa mga PRESS CONFERENCE. Nagsimula ako sa district hanggang paggising ko isang umaga nagsusulat na ako sa Regional Secondary School Press Conference. Hayop. Nagawa ko pala yon, samantalang ngayon, ni isang saknong wala akong maisulat. Kung mayroon man, non sense pa. Adik. Bakit kaya ganoon. Marami na rin akong naatendnan na SEMINARS, iba’t ibang lugar pa. History Maker pa ko ni Sonny Belmonte Center for Excellence, isang taon ko rin yong pinagpaguran, pero ngayon, makaupo lang ako ng kalahating oras sa UCC inaantok na ako. Wala man lang akong naiintindihan sa mga pinagsasabi ng mga speaker. Dyahe.
Bakit kaya ganon?.. hay.. dati nakasali na rin ako sa National quiz Bee, yung, Digital LG Quiz, akalain mo yun. Pero ngayon, 50 item test , kalahati lang nakukuha ko. Sabog na utak ko, nosebleed pa. Haha. Latak na lang yata mga nasa utak ko. Tapos tinuringan pa kong Editor in chief sa School news paper namin, pero ngayon, wala na kong maisip na magandang maisulat. Kung mayroon man, wala akong gana. Buhul-buhol pa ang grammar. Bakit kaya ganon?.. tsk.tsk. feeling ko tuloy canned goods ako na na-expire na.

Dati rin, nakakaya ko pang makipag-usap sa mga Principal ng iba’t ibang school sa Q.C, sa mga councilors, kay Sonny Belmonte, kay PNP Chief Ebdane, pero ngayong college, isang word pa lang nahihirapan ng bumuka ang bibig ko kapag may kaharap na prof. Ang adik ko. Para akong tanga. Hayyyyyzzzz… Bakit kaya?.. simula ng maitanong ko sa sarili ko ang mga bagay na ‘to, isa lang ang naisip kong dahilan.. dahil siguro kay ciara. SIGURO lang naman. Pero parang hindi rin.. baka ako talaga ang may problema?.. o baka naman wala naman talagang problema at ginagawan ko lang.. hahaha.. siguro nga.

Simula ng pumasok ako dito sa FEU, napraning na ang utak ko. Puro insecurities (siguro nga isa ‘yon sa mga dahilan), na sa sobrang kainsekyorahan ko, wala na kong nagagawa. Ewan. Ang gulo. Pero minsan, sinisisi ko rin yung mga nasa paligid ko, mga nagyayabang-yabangan ba, kala mo kung sinong magaling. At iyon siguro uli ang problema, nagpapaapekto ako. Wah!!!! Ano ba. Ang gulo. Bakit nga ba ganito na ko ngayon?..

Expired na yata talaga ko. Hindi ko man lang nabasa kung klan yung expiration date ng maganda kong karir dati. ‘yan tuloy, mukha kong ewan ngayon. Hindi ko kasi napahalagahan. Last year ko na ‘to sa college, wala man lang akong napatunayang kakayahan. Haiz…. Siguro babawi na lang ako kapag nakagraduate na ko. Baka sa panahong yon, may bago na uli akong mabulaklak na karir. At ang pinaka-una kong gagawin titignan ko yung tatak na “Best before end” mahirap na, baka masayang uli. =)

baTo.baTo.sa.LangiT.

mahirap ba kuNin ng lOob ko?..
senSya naMan hinDi ko Kasi to biNibiGay kuNg ayaw kunin..
anO?..hinDi mo ko kiLala..
puWes..etO basaHin mO.
bakA saKaling maliWaNagan 'YanG uTak mo.

+++++++++++++++++++++++++++++
Mataray ako pero hindi ako suplada.
+++++++++++++++++++++++++++++
Maarte ako pero hindi ako malandi.
+++++++++++++++++++++++++++++
Matapang ako pero iyakin din.
+++++++++++++++++++++++++++++
Madaldal ako pero hindi ako maingay.
+++++++++++++++++++++++++++++
Makulit ako pero hindi ako pang-asar.
+++++++++++++++++++++++++++++
Matapang ako pero hindi ako basagulera
+++++++++++++++++++++++++++++

anO? pweDe na ba YaN?..
hinDi ako gaLit saYo.
meDyo laNg.
iBa kaSi aKo maAsar. ParaNg ganiTo.
syEmpRe kuNg nasaKtan ka, nasasaKtan din naman ako no..
(lalo na pag di ko alam na may kasalanan pala ko)
huWag ka naMan magSalita sa likuRan ko.
o magaLit kaPag waLa ako.
naSasakTan din ako.Mahina rin akO sa ganiTo..
hiNdi naMan ako bato..kOnkRetO laNg..

BeYbiTok

Mahirap daw kausapin ang mga bata, mahirap intindihin.. bulol…may sariling words.. may sariling pronunciation…

Pero sa totoo lang masarap sila kausap… marami kang matututunan, kung isa ka sa mga tinutukoy ko na badtrip sa mga batang magulo kausap.. eto, bibigyan kita ng tips.

Siguro kulang ka lang sa strategy o di naman kaya PASENSIYA. =)

TIP no. 1 – HUWAG KAUSAPIN ANG MGA BATA NG PABULOL (kahit bulol sila)
Dahil pag ginawa mo yon dalawa lang puwedeng mangyari..
Its either, lalaki siyang bulol.. o mahahawa ka sa kabululan niya.

PATOTOO:

Eksena: gumagawa ako ng project, nakikigawa rin si Ciara.

Ciara: Mami nasaan na yung korol ko?
Ako: Aba! Malay ko ba sa korol mo. Doon ka nga muna beh, may ginagawa si mami.
(umalis si Ciara)
Ako: Teka beh, nakita mo yng lurel ko?

Hahaha.. kitams. Sabi na sa inyo eh, nakakahawa. Kaya dapat kapag nagsalita siya ng pabulol, ikorek kaagad para kapag nagsalita ka rin ngbulol ikokorek ka rin nila. =)

TIP no. 2 – KAUSAPIN SILA NG MAHINAHON

PATOTOO:

Eksena: nanonood kami ng Channel 2..

Sumigaw si Ciara:

Ciara: MAMI!!!!!!!!! Ilipat mo sa krantuns!!!!!!!!!
Ako: (mahinahon) Teka beh, nanonood pa ko ng balita oh..
Ciara: lipat mo na sabi eh!!!!!!!!!!!!!!...

Eh naasar ako. Sumigaw din ako.

Ako: TEKA NGA SABI DI BA?!!!!!!! BUMILI KA NG TV MO KUNG GUSTO MO!!!!!
Ciara: mami, dahan-dahan lang usap mo..galit ka?...
Ako: (sumisigaw pa rin) EH SUMISIGAW KA KASI EH!!!!
Ciara: PLAK!

Ayun, sinampal ako..

O di ba, dapat hinay hinay lang ang pakikipag-usap kahit super sigaw na sila sayo. Ayun eh kung ayaw mo masampal..


TIP no. 3 – KAPAG NAGTANONG SILA SA INYO, HUWAG KANG MAGBIBIGAY NG SAGOT NA MAY POSIBILIDAD PANG TANUNGAN NG BAKIT.
Dahil kapag ganoon, naku! Ikaw rin ang mahihirapan. Ang mangyayari eh walang katapusang usapan. Lalo ka lang maaasar.

PATOTOO:

Eksena: nanonood kami ni Ciara ng teleserye. Nagtanong siya.

Ciara: Mami ba’t siya naiiyak?
Ako: Eh kasi nag-away sila ng mommy niya.
Ciara: Bakit sila aaway?
Ako: Kasi ayaw ng mommy niya na bad sya..
Ciara: bakit siya Bad?
Ako: Kasi hindi siya umuwi ng maaga..
Ciara: Bakit hindi siya umuwi ng maaga?..

…ayun at nagtuluy-tuloy na ang tanungan. Haha. Medyo kabadtrip yung ganoon. Lalo na kapag katulad ni Ciara ang kausap mo. Pero wais din ako.haha. kapag ganoon, nililihis ko na ang usapan.

Pagpapatuloy..

Mami: kasi nga, hindi mo ba napanood, nagkita sila ng boyfriend nya?..
Ciara: Bakit sila nagkita mami? Ha?..
Mami: (medyo asar na ko kakasagot) Tara, Ciara labas tayo.

Ayun, nagkandarapa ang bata magsuot ng tsinelas. Haha.
Eh di tapos ang usapan.


Tip. No. 4 –KAUSAPIN SILA NG MALINAW AT HUWAG PILOSOPOHIN.
Dahil ang puwedeng kalabasan nun, pipilosopohin ka rin nila. Mas maasar ka.

PATOTOO:

Eksena: Si Ciara bumibili sa tindahan, may 5 piso.
Ciara: Tao po, pabili po (inabot ang pera sa tindera)
Tindera: Ano ‘to?
Ciara: Money yan, money po..


Hahahaha.. =) o di ba?..
(Ang ibig sabihin ng tindera sa Ano ito?..eh kung anong bibilhin nya dun. Hindi naman kasi nilinaw ni ateng tindera, napraning tuloy)

TIP no. 5 – KAPAG KAUSAP SILA, SIGURADUHIN MONG HINDI KA MAGMUMURA.
Ang mga bata kasi huwad pa ang utak sa mga kasamaan,lalo na sa pagmumura. Kapag narinig nila na nagmura ka, at nagandahan sila sa tunog nito, sa malamang maaadopt nila ‘yon.

Paalala: Ng salitang binato mo, maaaring bumalik sayo.

PATOTOO:

Eksena: Si mama, pinapagalitan si Ciara galit nag galit.
Mama: Ikaw talagang bata ka! Wala kang kasing kulit! Letse ka!

Si Ciara tahimik ang nakatingin kay Mama.

Mama: Tapos lagi ka pang umiihi sa kutson, gaga ka talaga! Sa labas kita patulugin eh!.

ISANG ARAW:
Nabitawan ni Mama ang laruan ni Ciara. Nasira. Nagalit si Ciara. Sumigaw.

Ciara: Mama letse ta! Bakit mo sisira toys ko?!!? Ayan na wala na kong toys!! Di na ta bati letse!

(ayon, napalo siya)

O di ba?.. Kaya, be careful with your words..

TIP no. 6 – KAPAG HINDI MO NAMAN MAINTINDIHAN ANG SINASABI NILA, ALAMIN MO KUNG SAAN NILA NAKUHA ‘YON.
Kung baga sa dictionary, eh alamin mo yung origin ng salita para mas maliwanagan ka.

PATOTOO:

Eksena: Si Ciara niyaya ako kumanta. Eh hindi ko naman alam kung ano mga pinagsasabi niya.

CIARA: (kumakanta) SHA TIT..! PA PE PIT! SHA TIT..! PA PE PIT!
AKO: Huh?..ano yun?..
CIARA: Mami, sing ikaw.. SHA TIT..! PA PE PIT!

Si ako naman, huh?..anong kanta ‘yon?..tinanong ko, curious akong nanay eh..

AKO: Ciara, ano yang kinakanta mo?..Saan mo naman napulot yan?..
CIARA: Am, doon, sa Diego mami. Kakanta nila Diego.
AKO: ahhh…

Eh ako, siyempre gusto ko makarelate kay Ciara, pinanood ko yung Diego.. haha. Takte ang tagal. Kalahating oras na yata akong nanonood. Pinagloloko lang yata ako ni Ciara sa isip-isip ko. Maya-maya may lumabas na Camera! Kumanta! Gotcha!!!.. kinanta nga dun..haha. At eto ang totoong phrase ng kinakanta ni Ciara.

CAMERA: (kumakanta) “SAY CLICK..! TAKE A PIC!”

Haha. Oha.oha ang galing ko!. Kaya nung pinilit niya kong kumanta uli at pag-usapan yon, nakarelate na ko. Yun nga lang dapat mahaba pasensya mo sa paghahanap kung saan nila nakuha yung mga words na pinagsasabi nila.

TIP no. 7 – HUWAG MALISYOSO (GREEN MINDED)
Tandaan nyo na ang mga bata, matino ang utak nyan sa kamunduhan. Walang muwang. Kaya kapag kinakausap natin sila, huwag tayong maging green minded. Dahil kung ganoon, naku..mapapahiya ka lang.

PATOTOO:

Eksena: si Ciara, Rap-Rap (pamangkin kong 5 yrs.old), Loraine (pamangkin kong 1yr.old), naghaharutan sila sa sofa. Tawa ng tawa ang mga bata. Biglang may sumigaw!.
Nagulat ako.

LORAINE: Awak titi!! Awak titi!!

Napatingin ako. Sa isip isip ko anong klaseng bata ‘to, ang bastos.

AKO: hoy! Tigil nyo na yan!
CIARA: Mami wait, pi-play lang kami ni raine.

Biglang may sumigaw uli;
LORAINE: Rap!!Awak titi!! Awak titi!!
AKO: Loraine, ang bastos ng bibig ah.. bad yan.. (napatingin ang tatlo sa akin)

Tinawag ko si ate,para pagsabihan si Loraine.

AKO: Ate! Ano ba tong bibig ng anak mo, ang bastos! Anu-ano tinuturo mo dito. Hawak titi daw oh!!
ATE: Tanga! Anong hawak titi?..sabi niya HUWAG KILITI. Utak neto..libog mo.

Natawa na lang kami ni ate.

Hahahaha.. +taas kamay+ sori naman. Eh ayun pagkakaintindi ko eh. Kaya dapat malinis utak natin, tama mga bata sila. Wala silang alam sa ganoon. Tayo lang meron. Haha. Linisin ang pag-iisip kung ayaw mong mapahiya sa harap ng mga bata. =)

TIP no. 8 – PAG-ARALAN ANG MGA BAGONG TERM NA ALAM NG MGA BATA, PARA MAS MAINTINDIHAN SILA.
Iba ang panahon natin, sa panahon ng mga bata ngayon. Marami na silang alam na term na hindi itinuro sa atin noong mga bata pa tayo. O di naman kaya, may mga bago na silang alam na term na iba sa alam natin.
Halimbawa: gift,ngayon present na ang tawag nila dito.

Meron pa, ndi lang yan.

PATOTOO:
Eksena: binilihan ko ng magic wand si Ciara. Nag-usap kami at naglaro.

CIARA: mami, ikaw magiging frog! (sabay kumpas sa wand)
AKO: KOKAK!KOKAK!
CIARA: (nagalit) no mami!! Mali!! Hindi danyan!! Say RIBBIT!! RIBBIT!!
AKO: ah..ganoon ba yon?.. e di ribit! Ribit!
CIARA: ikaw magiging dog!
AKO: AW! AW! AW! AW!
CIARA: no mami!! Mali uli!! ARF!! ARF!!
At ito pa ang iba.
BIRD – sabi ko TWIT! TWIT! Sabi naman niya CHIRP! CHIRP!
HORSE _ sabi ko YATIGIDIGTIGIDIG!! Sabi naman niya HIIII YAAHH!!
MONKEY – sabi ko HU!HU!HU! Sabi naman niya HUU HUU HAA HAA!!

Hanggang sa lahat ng sinabi nyang sounds ng mga hayop eh wala akong naitama ni isa. Malay ko ba na ganoon na pala yon ngayon. Haha. Ayon, umiyak siya, hindi yata na-enjoy yung laro. Pahiya ako. Kaya kung ako sa inyo, pag-aralan nyo para hindi kayo magmukhang tanga.

TIP no. 8 – MAGING HANDA SA MGA TANONG NILA.
Di nga ba, may kasabihan na halos lahat ng bata, eh matanong, lahat itatanong niyan. Curious eh, lahat gustong malaman. Kaya dapat maging handa ka, kung hindi, naku. Olats ka sa paningin nila. Ibig sabihin wala kang kwenta. O kaya, kapag wala kang maisagot sa tanong nila, baka sila humanap ng sagot para doon, at baka magulat ka sa sagot nila.

PATOTOO:

Eksena: Galing ako sa labas, bumili ako ng modess.

CIARA: Mami, ano yan?..
AKO: napkin beh..
CIARA: tingin..
AKO: pinakita ko, (dalawa)
CIARA: bakit dalawa?..
AKO: sympre..basta! (Hindi ko alam sasagot ko, bakit nga ba dalawa binili ko?..haha)
CIARA: ahh.. mami, dalawa p_p_ mo?..

Ngak. Hahaha..ayos ‘tong batang to ah. O di ba kagulat?.. =p

TIP no. 9 – ILAGAY SA UTAK MO NA ANG MGA BATA AY MAGALING MAGDAHILAN. KAYA DAPAT MGALING KA RIN. =)
Mag-imbento ka ng kwento kung kailangan. Ayun eh kung gusto mo lang naman na magkaintindihan kayo at sundin ka niya sa lahat ng sasabihin mo.

Eksena: si Ciara ngumunguya ng bubble gum. Biglang nilunok. Nahuli siya ng kapatid ng gf ng kuya ko. (ha?..gets mo?)

CHARITY: hala Ciara, huwag mong lunukin yung bubble gum. Maiipon yan sa tiyan mo.
CIARA: eee..wag tatapon sayang eh..mahal bili dito sa mamol gum.
(hanggang makaubos siya ng 5 bubble gum.Nilulunok lahat)

Naknang. Natameme si Charity. Hehe. Hindi yata alam idadahilan kung bakit bawal lunukin. Oo nga naman, kasi may point din si Ciara,sayang nga naman. Gosh. Galing magdahilan ng bata. Kinabukasan, sinumbong sa’kin. Tamang tama ngumunguya uli siya ng bubble gum.

AKO: hoy Ciara, iluwa mo yang bubble gum pag wala ng tamis. Huwag mong lunukin.
CIARA: no, mami, sayang yung ano..yung mamol gum..(nilunok nya yung nginunguya nya. At kunwari dumighay pa siya. Pinapakita na hindi nasayang yung bubble gum dahil nabusog siya)
AKO: anong sayang ka diyan?..kapag ayan, nilunok mo magiging mamol monster (bubble monster) yan sa tiyan mo. Sige ka, gusto mo yon???!!..

Natakot ang bata.

Ayun, kaya simula ngayon, hindi na siya makapagdahilan ng ganon. Galing ko. Haha. Salamat sa MAMOL MONSTER. =)

TIP no. 10 – KAPAG AYAW NILANG PAG-USAPAN ANG ISANG TOPIC, HUWAG IPILIT.
Giyera ang kalalabasan.

PATOTOO:

Eksena: Nagtetext ako, pumasok si Ciara. Ang dumi ng damit. Umupo siya sa sahig namin.

AKO: Ciara,halika, may tatanong ako sayo.. bakit ang dumi ng damit mo, nadapa ka ba?.. anong nangyari?..ha?..
CIARA: wala mami.
AKO: ano nga?..eh ba’t ang dumi mo?..
CIARA: wala nga iiiiihhh…wag mo na nga ako uusap mami..
AKO: tignan mo para kang pulubi siguro nadapa ka no?...
CIARA: (sumigaw) hindi nga iiihhh!!!!wala!!! wala!!! Wala!!! Waaaalaaaaaa!!!!!!!!!!!!!

Ayun. Nagwala ang bata. Hinablot ang cp ko.. tinapon! Naknang. Ang bait!

CIARA: sabi ng wag na uusap eh.. wag na!! Wag na!! Wag na!!!

Isang oras din atang nagwala yon.Ang hirap patigilin. Sabi ko nga ayaw nya yon pag-usapan, tsk.tsk. kaya kayo, wag na kayo magpumilit kapag ganoon, kung ayaw nyong masira fone nyo..














--more tips next tym.haha.

KAT KAT kailangan kita!

Marami na tayong pinagdaanang problema.
salamat at sa isang tawag ko lang andiyan ka na.

nagsimula ang lahat Nung nagkaproblema ako sa skul nung haiskul ,ikaw ang nilapitan ko.
Isang tawag ko lang KAT! KAT!
ayun at tinulungan mo ko.

Nung nagkahiwalay kami ni **. na halos ikamatay ko.
Isang tawag ko lang sayo..KAT!KAT!
at tinulungan mo na naman ako.

Nung nag-away kami ni Mama dahil kay Ciara,sayo ako tumakbo!
Kat! Kat! at tinulungan mo uli ako.

Ilang beses na rin akong nabigo sa pag-ibig ikaw lang ang aking naging sandalan,
KAT! KAT!
at lahat ng luha ko,iyong pinahiran..

Ngayon, may bago na naman akong dinadamdam..
Isang sigaw ko lang ng KAT! KAT!..
heto, at mundo ko na naman ay nabuhayan.
napawi na ang lahat ng agam-agam.
ang sarap sa pakiramdam.

Salamat sa gunting at suklay..
at nagkasilbi si KAT KAT.

CUT.CUT.
HAIR CUT.

MAC Kosa

Iyan ang tawag ko sa'yo,

dahil kanta ni Mike Kosa ang trip mo.

Tulad niya ang buhay ginawa mong rap,

at ginawa mong mundo ang hiphop.

Malayo man kami sa kinagisnan mong tropa,
na ang mukha ang ginagawang rampa.

Wala man kaming hilig sa gulo,

Pero kung kailangan mo, nandito lang kami hanggang sa dulo.

Ngayon, may kinakaharap kang karamdaman,
Na damang dama ng buo mong katawan.

Alam namin sanay ka na sa sakitan,

Kaya dapat walang wala na sa iyo yan.

Salamat naman at tinalikuran mo na ang bisyo,

Mga gawaing nilalamon ang iyong pagkatao.

Kapag dinaganan ka niyan at sobra ng bigat,

Nandito lang kami para umawat at bumuhat.

Saksakin ka man niyan ng kutsilyo,

O hatawin ng bat sa ulo.

Bugbugin mo rin hanggang madedo,

at manggigil ka sa paghampas at pagpalo!

Alam namin kaya mo,

Gangsta ka di ba?

Kaya dapat kayanin mo!

Batukan ka man ng malakas, ng karamdaman..

Gumanti ka! Dagok naman iyong panlaban.

At kapag naging giyera na ang maliit na rayot,

Asahan mo mananatili ang TK sa likod.

Ngayon mo ilabas lahat ng angas mo sa katawan!

Diyan ka naman magaling sa away at murahan.

Pero, ngayon hindi na tao ang 'yong kalaban,

Kung hindi ang sakit na nararamdaman.

Sige Mac!

Banatan mo ng buong lakas!
Ibalibag mo ng pababa't pataas!

Paiyakin mo ng napakalakas!

Dahil ang Gangsta ganyan lumaban ng patas.

Aminado kaming hindi kami kasing tapang ng TST o BNG,

Hindi rin kasing sikat ng TBS o OPG.

Pero tulad nila, tutulungan ka namin hanggang sa huli,

Di ba ganyan ang solid na kapatiran at batas ng mga O.G?!..

Basta, kaya mo 'yan Mac Kosa,

Tatagan mo lang ang pananampalataya.

Hindi mo man kaya ang magpakabanal,

Basta manalig ka, tutulungan ka ng Maykapal.

At Sana sa susunod nating pagkikita ay Ok ka na..

sa muli mong pag Bounce Mak Kosa, kasama mo pa rin ang TROPAKADA!.

for·sak·en?? (//_T)

Hold me close and don’t let go;
I'm so scared to be alone.
I've been by myself for too long,
And always had to be strong.

Now I only want to rest;
And lay my head on your chest.
Hold me close and don’t let go;
These wars I fight no one knows.

Now whisper if you love me,
Say it tender and softly.
I am weary and soon will sleep,
But with you no longer will I weep.

So hold me close and don't let go,
For I never want to be abandoned..




@-hold me close my devil-@

TenkShoo na aLabshoo pa..

kapag nasagot mo 'to ng perfect..ibig sabihin isa ka sa mga pinaka importanteng tao sa buhay ko.
dapat lahat swak sa pagkatao mo.
dapat lahat oo sagot mo.
dapat lahat ng babanggitin ko kilala mo.

GAME!??

1. Kilala mo ba si Kuya dbc?
2. Alm mo ba ang kantang Rudolph?
3. Nag-aaral ka ba sa IE?
4. Favorite mo ba ang Sisig?
5. Alam mo ba ang itsura ng Tonic?
6. Nag - a-I love you ka ba sa kin lagi?
7. Kilala mo ba si kuya Norbie?
8. Teacher mo ba si Sir Elimen?
9. Alam mo bang tugtugin ang Jingle bells?
10. Lagi ka bang nag O.oL?
11. Nayaya mo na ba ako mag Y.M?
12. Kabilang ka ba sa MGAG?
13. Kilala mo ba si kuya Alaine?
14. Member ka ba ng Bamboo Band?
15. Naging crush mo ba ang cute na si Adam?
16. Alam mo ba ang Lira gabang?
17. Lagi ka bang umo-OK sa lahat ng kuwento ko?
18. Naipit ka na ba ng kawayan kakasayaw ng Tinikling?

O?

anong score mo?

haha.

alam ko isang tao lang makakaperfect dito.


.oo ikaw yon! thank you sa lahat ganda.

sAna magustuhan mo to.. =p

SERIOUS MODE..


"Ever mess up and can't fix your mistake
Only have one friend, cause they're too hard to make
Ever feel alone, by yourself in the world
sit in bed at night as your brain starts to twirl
ever been hurt so bad that you can't recover
no one to talk to
not a friend sister or brother
all you got left to do is pray
pray for a better way.
cause when life gives you trouble, what can you do?
pray that god sends an angel to you.
cause if you had an angel to brighten your smile
sit and talk to you once and a while
imagine your problems disappear
if only a friend would appear
so pray, pray for a better way,
it's all you got left to do
pray God sends an angel to you"


andito na ko..Tenent!!
-IM YOUR ANGEL ganda..
wii..lab you.mwah.


isA pa..


HINDI NA SERIOUS..

--->
dati kala ko ang taray mo.
tapos pag mag-smile ka bigay todo!
nakaka-asar kaya tignan no!.
pano insecure ako.
haha.
tapos ang taba-taba mo pa
pero ngayon ang sexy mo na.
haha.
langya ka Ganda.
salamat nabekbek kita.
haha.
yan tuloy lagi na tayo magkasama.
i lab you.mahal na kita!
wahahahahahaha..

LEVIR SPRAED

Piyo, lugar kung saan tayo nagkatagpo,

nagsimula sa blanko hanggang naging grupo.

Isa, dalawa, sampu, ayun at nagpakarami Tayo,

Iisa ang siphayo, at ang bugso ng puso’y maging guro!

Balikan natin ang nakaraan,

Ang lahat ng pinagdaanan.

Tawanan, tampuhan, iyakan at murahan,

Simbolo ng tunay na samahan.

Madalas man tayong apihin,

Nang iba na akala mo ay mataas pa sa building.

Andito pa rin tayo at taas noong nakatingin,

Nakabantay at nakatanaw kung sakaling may sasaling.

Maraming alaala ang nabuo, sa tambayan nating parang kanto,

Pero hallway lang yun no, na sakop natin hanggang dulo.

Sa samahang ito ako natutong bumasa,

Bumasa ng nararamdaman ng iba.

Dito rin ako natutong sumulat

Kahit na walang gamit na panulat.

Dito ako natutong makinig,

Sa mga pusong umiibig at nangingibig.

At dito ako natutong magsalita,

Nang mga ideya at payo na kala mo’y propeta.

Hindi man tayo mga henyo,

Matalino naman tayo sa PUSO!.

Kahit na laging lapitin ng tukso,

At tinatawag na Tropang Kabayo.

Maraming taon na nga ang lumipas,

Iba’t ibang ugali ang lumabas.

Ngunit tila tangkay pa rin ng ubas (nanatiling tangkas)

kahit na mayroon nang umalis at nabawas.

Isipin nyo kung walang GURO, siguro wala rin tayo,

Pagkat kung ibang kurso ang kinuha ninyo?

Tingin nyo mabubuo tayo?..

Kaya salamat Piyo, sa Eduk mo kami pinagtagpo.

Apat na taon na nga ang naigugol,

Samahan natin dito na ba mapuputol?

Ang iba ay kailangan ng lumisan,

At haharapin na ang hatol ng lahat ng pinagpawisan.

Tk, ito ang tatandaan ninyo,

mapadpad man kayo sa kung saang lupalop ng mundo,

Baunin ninyo itong puso ko, na punung-puno ng pagmamahal nyo.

Malapit na nga ang araw ng pamamaalam,

Sa mga pusong alam kong magdadamdam.

Isipin nyo nalang may dapat tayong patunayan,

Para hindi na tayo ikumpara sa isang palaman.

Konting araw na lang ang natitira,

Sana huwag na nating sayangin di ba?

Mahalin natin ang isa’t isa,

Ipagmalaki natin na tayo’y tatak tropakada!

Picturan…(na kahit tulog ay naka posing)

Tawanan…(at lahat ng tao’y mapapatingin)

Lambingan…(pagkat di uso sa tin ang maasim)

Yakapan…(sa tuwing tayo’y may kinikimkim)

Lagi ko iyang mamimis. pati rin ang burgeran kung san tayo kumakain.

Marami akong natutunan sa inyo…Mga bagay na kayo lang ang nagturo.Tulad nalang ng sagot sa tanong na ito..“NASAAN ANG TK?..” at magrereply kayo..“NASA PUSO!”

Maiiyak talaga ako pag nagkalayo na tayo..

Saluhan nalang ng luha,pag-akyat natin ng entablado.